Sinds 2019 blog ik op een Facebook pagina over mijn werk in de zorg! Wat begon als een publiciteitsstunt van mijn werkgever, groeide uit tot een blog met praktijkverhalen over zorg voor, met en rondom mensen met dementie gevolgd door informatieve blogs over dementie, omgangsvormen en belevingsgericht contact. Het schrijven gaf en geeft me veel voldoening en zeker ook bedoeld om het negatieve imago van werken in de (verpleeghuis) zorg weg te nemen.
Mijn verhalen zijn echt, en puur niet opgesmukt maar worden echt zo door mij beleefd. Hoe langer ik mijn verhalen schreef, hoe meer ik de behoefte kreeg om mensen met dementie vanuit het verpleeghuis een stem te geven. Het leven houd niet op na een verhuizing naar een verpleeghuis. Mensen met dementie geven mij levens vreugde en werkplezier. Gaandeweg ontstond er ook een behoefte om mijn kennis over dementie te delen aan collega's en mantelzorgers, meer bewustwording en aandacht voor deze mensen maar ook steun en herkenning voor de mantelzorgers. Vanuit die behoefte is er een ABCDementie ontstaan. Een ABC met tips voor een belevingsgericht contact/omgang met mensen die dementie hebben. Daar bleek veel vraag naar te zijn.
Verschillende mensen uit mijn omgeving raadden me aan om een boek uit te geven. Een boek met alle blogs die ik de afgelopen jaren had gepubliceerd. Lang heb ik dat naast me neer gelegd omdat ik niet het idee had dat ik nu een echte auteur was. Toch ook onzeker of mensen wel zitten te wachten op een boek van mij.
Totdat ik tot mijn grote verdriet in de ziektewet terecht kwam vanwege het post-covid syndroom. Ik kon mijn grote liefde en passie van het zorgen voor, met en rondom mensen met dementie, niet meer uitvoeren. Ik voelde me schuldig tegenover mijn werkgever en collega's nu ik juist in tijden van grote druk in de zorg, niet meer inzetbaar was, ze niet meer op mijn hulp konden rekenen. En dan de bewoners met dementie en hun naasten waar ik niet meer voor klaar kon staan, niet meer mijn zorg en aandacht aan hun kon besteden...Het heeft me wat tranen gekost!
En toen heb ik de stap gezet, ik heb de stoute schoenen aangetrokken en een uitgever mijn manuscript toegestuurd!
Dat was 5 februari 2022, toen begon het wachten, het wachten op een antwoord, een reactie op mijn manuscript!
Wordt vervolgd...